کد مطلب:227852 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142
سجده های طولانی
یكی از همراهان حضرت رضا علیه السلام در سفر خراسان می گوید: به روستایی رسیدیم. آن حضرت به نماز ایستادند، به سجده رفتند و آن را طول دادند و شنیدم كه با كمال تواضع در سجده می گفتند: خدایا! اگر تو را اطاعت كنم، حمد و سپاس مخصوص توست و اگر نافرمانی كنم، حجت و عذری برایم نخواهد بود. من و دیگران در احساس تو شركتی نداریم، اگر به راه خطا رفتم، معذور نیستم، اگر نیكی به من رسد، از جانب توست. ای خدای بزرگوار! مردان و زنان باایمان را در مشرق و مغرب، در هر كجا هستند، بیامرز. [1] .
«عبدالسلام هروی» هم می گوید:
وقتی كه امام رضا علیه السلام به سناباد رسیدند، در خانه ی «حمید قحطبه» به نماز ایستادند و پس از نماز به سجده رفتند؛ شمردم پانصد بار
[ صفحه 104]
گفتند: سبحان الله. [2] .
«رجاء بن ضحاك»، سرپرست مأموران انتقال امام رضا علیه السلام از مدینه به خراسان، در مورد عبادت شبانه روزی امام رضا علیه السلام در مسیر راه می گوید: سوگند به خدا! مردی را ندیدم كه باتقواتر از حضرت رضا علیه السلام باشد و در همه ی ساعات بیش تر از او به یاد خدا باشد و بیش تر از او از خدا بترسد. [3] .
ابراهیم بن عباس در شرح حالات حضرت می گوید:
اكثر شب ها از آغاز تا بامداد به عبادت و مناجات با خدا اشتغال داشتند، بسیار روزه می گرفتند و روزه ی سه روزه در هر ماه را ترك نمی كردند و می فرمودند: سه روز روزه گرفتن در هر ماه، معادل روزه گرفتن همه ی روزهای سال به حساب می آید. [4] .
«عبدالسلام هروی» هم می گوید:
وقتی كه امام رضا علیه السلام به سناباد رسیدند، در خانه ی «حمید قحطبه» به نماز ایستادند و پس از نماز به سجده رفتند؛ شمردم پانصد بار
[ صفحه 104]
گفتند: سبحان الله. [2] .
«رجاء بن ضحاك»، سرپرست مأموران انتقال امام رضا علیه السلام از مدینه به خراسان، در مورد عبادت شبانه روزی امام رضا علیه السلام در مسیر راه می گوید: سوگند به خدا! مردی را ندیدم كه باتقواتر از حضرت رضا علیه السلام باشد و در همه ی ساعات بیش تر از او به یاد خدا باشد و بیش تر از او از خدا بترسد. [3] .
ابراهیم بن عباس در شرح حالات حضرت می گوید:
اكثر شب ها از آغاز تا بامداد به عبادت و مناجات با خدا اشتغال داشتند، بسیار روزه می گرفتند و روزه ی سه روزه در هر ماه را ترك نمی كردند و می فرمودند: سه روز روزه گرفتن در هر ماه، معادل روزه گرفتن همه ی روزهای سال به حساب می آید. [4] .
[1] بحارالانوار، ج 49، ص 117.
[2] عيون اخبار الرضا، ج 2، ص 137.
[3] همان، ص 180.
[4] عيون اخبار الرضا، ج 2، ص 184.